beyaz gemi!
yarı solgun bıraktık hayatın ellerini.
beyaz gemi!
açıklara gönderdik kimsesiz hayallerimizi.
anaforlarda bıraktık aldanışlarımızı.
her cephesinde savaştık hayatın
ağır yaralı kimliklerimizi esir aldı tutkularımız.
beyaz gemi!
eksik yazıldı anılarımız tarihe;
her sabah yolcu ettik bir martıyı.
her gece bir çığlık böldü uykumuzu;
her gece biraz daha yaklaştı sahile
bir yangına karıştı yakarışlarımız
kayıp bir şehri ararken….!
*****************************
yağmur adam
sessizliğinde sakladın haykırışlarını
Ve yoktun silinirken tuşların
susuyordun
sadece susuyordun
kelimeleri yakmıştın şubatı yaşarken
sonun buydu belki de.
gözlerin
bir savaşın masum çocuğu
biliyordun ve yenilmiştin
ezik düşlerin saplanmıştı sırtına
kanayan bir söz
kanatır, kandırır, kaplar mavini
bir çizgi kopar defterinden
fırtınalar yaklaşır silinirken benliğin
hatırlarsın belki de
çok geç olmadan
ama vakit gelmiştir
yelkovanlar yetişemez akışına
bir damla kan halinde düşersin hayatın tualine
susarsın
Osman AÇIL (Edebiyat Öğretmeni)
tturkce [@] gmail.com
